ارتباط مقعدی

خطرات ارتباط مقعدی چیست؟

رابطه جنسی مقعدی روش قرار دادن آلت تناسلی، انگشتان یا یک چیز خارجی مانند ویبراتور برای ایجاد لذت جنسی در مقعد است.

با اقدامات احتیاطی مناسب، ارتباط مقعدی اغلب بی خطر است. با این حال، خطرات بالقوه مختلفی وجود دارد که ممکن است در رابطه جنسی واژینال وجود نداشته باشد. به عنوان مثال، مقعد نمی تواند برای کاهش ناراحتی و نگرانی های مربوط به اصطکاک، مانند آسیب های پوستی، ترمیم شود.

در این مقاله برخی از خطرات احتمالی ارتباط مقعدی و همچنین افسانه های مربوط به این موضوع را از بین خواهد برد.

افزایش خطر ابتلا به عفونت باکتریایی

مقعد فاقد سلول هایی است که روان کننده طبیعی واژن را ایجاد می کنند. همچنین بزاق دهان ندارد. پوشش راست روده نیز نازک تر از واژن است.

کمبود روان کننده و نازک بودن بافت ها، احتمال پارگی مربوط به اصطکاک در مقعد و راست روده را افزایش می دهد.

از آنجا که مدفوع که به طور طبیعی حاوی باکتری است، هنگام خارج شدن از بدن از راست روده و مقعد عبور می کند، باکتری ها می توانند از طریق شکاف ها به پوست حمله کنند.

این خطر آبسه مقعدی را افزایش می دهد، یک عفونت پوستی عمیق که معمولاً نیاز به درمان با آنتی بیوتیک دارد.

چگونه خطر ابتلا به عفونت ناشی از ارتباط مقعدی را کاهش دهیم؟

برای به حداقل رساندن این خطرات، فرد باید اقدامات احتیاطی را انجام دهد تا از پارگی پوست جلوگیری کند:

• برای به حداقل رساندن پارگی مربوط به اصطکاک از روان کننده پایه آب استفاده کنید.
• در صورت حرکت از رابطه جنسی مقعدی به واژن، کاندوم ها را تغییر دهید تا از ایجاد اشکال مختلف باکتریایی به هر کدام جلوگیری کنید.
• اگر فردی احساس درد یا ناراحتی کرد، رابطه جنسی مقعدی را قطع کنید.
• استفاده از اسپرم کش نیز می تواند خطر تحریک مقعدی را افزایش دهد. افراد باید در هنگام ارتباط مقعدی از آنها اجتناب کنند.

افزایش خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی

از آنجا که ارتباط مقعدی می تواند به روش هایی که در بالا ذکر کردیم، منجر به عفونت باکتریایی شود، می تواند خطر عفونت های مقاربتی (STI) را نیز افزایش دهد. به عنوان مثال، از آنجا که پوست در هنگام رابطه جنسی مقعدی بیشتر از جنس واژینال پاره می شود، فرصت بیشتری برای انتشار STI وجود دارد.

از جمله این موارد می توان به کلامیدیا، سوزاک، هپاتیت، اچ آی وی و تبخال اشاره کرد. طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، “رابطه جنسی مقعدی بالاترین خطر ابتلا به رفتار جنسی در انتقال ویروس اچ آی وی است” در مقایسه با سایر اشکال رابطه جنسی، از قبیل واژن یا رابطه دهانی.

چگونه خطر بیماری های مقاربتی ناشی از ارتباط مقعدی را کاهش دهیم؟

برای به حداقل رساندن خطر انتقال STI، فرد باید در حین رابطه مقعدی از کاندوم استفاده کند.

آنها همچنین باید به نوع روانکاری که استفاده می کنند، توجه داشته باشند، زیرا روان کننده های روغن می توانند به کاندوم لاتکس آسیب برسانند. استفاده از روان کننده های پایه آب با کاندوم ایمن تر است.

کاندوم 100 درصد در پیشگیری از بیماری های مقاربتی موثر نیست. CDC توصیه می کند کسانی که در معرض خطر بالای HIV هستند، مانند افرادی که چندین شریک جنسی دارند یا با کسی که به اچ آی وی مبتلا است رابطه برقرار می کنند، استفاده از پروفیلاکسی قبل از مواجهه یا PrEP را در نظر بگیرند. این یک سری داروها است که می تواند خطر ابتلا به HIV در فرد را کاهش دهد.

بواسیر بدتر

بواسیر نواحی رگ های خونی در داخل و خارج راست روده است که می تواند باعث خارش، خونریزی جزئی و گاهی درد شود.

در حالی که بواسیر می تواند ناخوشایند و دردناک باشد، اما به راحتی قابل درمان و بسیار قابل پیشگیری است.

رابطه جنسی مقعدی می تواند بواسیر موجود را برای برخی افراد تحریک کند. با این حال، اگر شخص از قبل رابطه جنسی مقعدی نداشته باشد، احتمالا بواسیر ایجاد نمی کند.

چگونه خطر بواسیر را کاهش دهیم؟

همیشه جلوگیری از بواسیر تحریک کننده در حین رابطه جنسی مقعدی امکان پذیر نیست؛ اما استفاده از مواد روان کننده کافی می تواند تحریک را به حداقل برساند.

بارداری

یک عقیده رایج این است که یک زن در اثر رابطه جنسی مقعدی نمی تواند باردار شود.

این کاملا درست نیست؛ زیرا ورود مایع منی به واژن پس از رابطه جنسی مقعدی امکان پذیر است. در حالی که این وقوع محتمل نیست، اما ممکن است اتفاق بیفتد.

 چگونه خطر بارداری ناشی از ارتباط مقعدی را کاهش دهیم؟

استفاده از کاندوم هنگام داشتن رابطه مقعدی برای جلوگیری از بارداری بسیار مهم است. اگر شرکا تصمیم به تغییر جنس مقعدی به واژینال دارند، باید کاندوم را تغییر دهند تا در معرض باکتری قرار گیرند.

 

افزایش خطر فیستول، یک عارضه نادر است

در موارد بسیار نادر، ممکن است پارگی در پوشش مقعد یا راست روده بزرگتر شود. پزشکان به این حالت شکاف یا پارگی بزرگ می گویند.

بعضی اوقات، این شکاف آنقدر بزرگ است که تا قسمت های دیگر روده تا قسمت های دیگر بدن گسترش می یابد. پزشکان این را فیستول می نامند.

فیستول می تواند یک موقعیت اضطراری پزشکی باشد؛ زیرا به شما اجازه می دهد مدفوع از روده به مکان های دیگر بدن برود.

از آنجا که مدفوع به طور طبیعی حاوی مقدار قابل توجهی باکتری است، داشتن فیستول می تواند باکتری ها را به سایر قسمت های بدن وارد کرده و منجر به عفونت و آسیب شود. پزشکان معمولاً جراحی را برای ترمیم فیستول پیشنهاد می کنند.

باز هم، این یک عارضه نادر اما بالقوه از رابطه جنسی مقعدی است. به همین دلیل، استفاده از روان کننده های مناسب و قطع رابطه جنسی مقعدی در صورت بروز درد مهم است.

آیا خطرات طولانی مدت وجود دارد؟

برخی از افراد بر این باورند كه احتمال رابطه جنسی مقعدی كشش مقعدی در درازمدت است و این آسیب می تواند منجر به بی اختیاری مدفوع شود. در بیشتر موارد، متخصصان پزشکی با این موضوع مخالف هستند.

با این حال، یک مطالعه در سال 2016 در مجله آمریکایی گوارشی، رفتار جنسی 4170 بزرگسال را بررسی کرد. محققان از بزرگسالان سوال کردند که آیا آنها هرگز مقاربت مقعدی داشته اند و آیا بی اختیاری مدفوع دارند؟

آنها دریافتند که 37.3 درصد از زنان و 4.5 درصد از مردان رابطه مقعدی داشته اند. آنها همچنین دریافتند که میزان بی اختیاری مدفوع در مردان و زنانی که مقاربت مقعدی داشته اند، در مقایسه با کسانی که این کار را نکرده اند، کمی بیشتر است. در مردانی که رابطه مقعدی داشتند، میزان بی اختیاری مدفوع در آنها بالاتر از زنان بود.

این مطالعه محققان را به این نتیجه رساند که ارتباط بالقوه ای بین بی اختیاری مدفوع و رابطه جنسی مقعدی وجود دارد. با این حال، بسیاری از کارشناسان این مطالعه را مورد انتقاد قرار دادند؛ زیرا سایر عوامل موثر در بی اختیاری مدفوع ارزیابی نشده است.

بنابراین، تأیید کامل این مطالعه و نتایج آن به عنوان شواهدی مبنی بر اینکه بی اختیاری مدفوع یک خطر واقعی طولانی مدت در رابطه جنسی مقعدی است، برای پزشکان و محققان دشوار است.

به طور کلی، اگر افراد اقدامات احتیاطی را شامل استفاده از روان کننده کافی و خودداری از مقاربت در صورت احساس درد می کنند، نباید انتظار داشته باشند که بی اختیاری مدفوع را به عنوان یک عارضه طولانی مدت در رابطه جنسی مقعدی تجربه کنند.

در پایان

اگر شخص در ارتباط مقعدی اقدامات احتیاطی مانند استفاده از روان کننده های پایه آب را انجام دهد، می تواند خطرات را به حداقل برساند.

ارتباط با شریک زندگی در مورد هر گونه ناراحتی مرتبط با ارتباط مقعدی نیز می تواند احتمال آسیب های مربوط به اصطکاک را کاهش دهد.

همچنین، کسانی که در یک رابطه جنسی با همسر نیستند یا می خواهند از بارداری جلوگیری کنند، باید از کاندوم استفاده کنند تا خطر انتقال STI و بارداری را به حداقل برسانند.