انواع زخم های فیشر :
فیشر به دو صورت حاد و مزمن وجود دارد.
فیشر حاد ، زمانی است که از زمان بوجود آمدن ،تا بهبودی ، ۸ هفته طول بکشد.
در صورتیکه بهبودی زخم از ۸ هفته طولانی تر شود ،آنگاه زخم وارد مرحله مزمن خواهد .
از علل مزمن شدن فیشر میتوان به عدم مصرف فیبر و ملین کافی اشاره کرد.
بوجود آمدن التهاب و اسپاسم (انقباض شدید ) و در دریچه داخلی مقعد و بدنبال آن کاهش شدید خونرسانی به محل فیشر(زخم) ، که این خود باعث بدتر شدن وعمیقتر شدن زخم فیشر می گردد .
در فیشر مزمن ، دو لبه زخم بهم میرسند ولی بعلت عدم خونرسانی مناسب ، ایندو لبه بهم جوش نخواهند خورد.
ویا بصورت کامل جوش نخورده وگاهی یک زائده گوشتی بنام زائده نگهبان در ابتدای آن بصورت واکنشی بوجود خواهد آمد .
علل ایجاد زخم فیشر:
- ترومای ناشی از عبور مدفوع سفت یا اسهال طولانی
- زایمان
- سابقه جراحی مقعد
- سوء مصرف ملین‌ها
- آمیزش جنسی مقعدی
- یبوست
موقعیت فیشر ها:
بیش از ۹۰ درصد شقاق‌ها در قسمت خلفی میانی مقعد ایجاد می‌شوند.
سایر موارد در قدامی میانی مقعد دیده می‌شوند.
حدود یک درصد موارد نیز دو طرفه می‌باشند.
علت شایع تر بودن شقاق در قسمت خلفی را خونرسانی ضعیف تر این بخش در مقایسه با بخش قدامی می‌دانند.
اگر شقاق مزمن در مناطقی بجز خط وسط مشاهده شود می‌تواند دال بر بیماریهایی مانند سیفیلیس, ایدز, کرون و لوسمی باشد.
درمان فیشر :
درمان انواع زخم فیشر عبارتند از :
۱- درمان داروئی
۲- درمان با بوتاکس
۳- درمان با جراحی
-درمان با کرمها وانواع روشهای داروئی در فیشر های مزمن بی تاثیر و صرفاً باعث مختصری تسکین خواهند شد که این مسئله خود باعث دیر مراجعه کردن بیمار و مزمن تر و پر عارضه تر شدن وضعیت بیمار خواهد شد.
